Verblijf Bamako + doorreis naar Gao

Hier dan het 2e verslag......
Zoals jullie in het vorige verslag hebben gelezen waren we gestrand op Bamako. Dit heeft een aantal dagen geduurd. Dit was natuurlijk geen ramp want we lagen daar in een hotel en kwamen niks tekort. Alleen was onze grootste vijand de tijd die we daar hadden en niks te doen. We zijn op missie en niet op vakantie en daar baalde ik een beetje van. Het is overmacht geweest en geen schuld van de organisatie of wat dan ook. Zelfs petje af voor de organisatie omdat ze op 1 dag zelfs een fieldtripje hebben georganiseerd. We zijn bij de Malinese luchtmacht wezen kijken en hebben zelfs een tour door Bamako gemaakt. In mijn tot nu toe korte leventje dacht ik al heel wat gezien te hebben maar wat we hier gezien hebben...daar gaan de oogjes wel van open en krijg je een hele ander beeld bij hoe de wereld in elkaar zit en hoe goed we het in Nederland wel niet hebben. Het was zeer indrukwekkend en op sommige momenten zelfs emotioneel om te zien hoe de mensen hier werken, leven en hun dagelijkse dingen doen. Dit had ik voor geen goud willen missen.......
Maar uiteindelijk is het dan zover....het luxe leventje gaan we verlaten en we gaan door naar Gao waar een hele andere wereld en hele andere omstandigheden op ons staan te wachten. Nu kan het wel allemaal beginnen waar we voor gekomen zijn. We hebben genoten in Bamako zolang het kon nu begint het echte werk. Het vertrek staat gepland voor 18 september...lekker vroeg uit de veren voor nog een luxe ontbijt bij het hotel. Daarna spullen pakken en door naar het vliegveld van Bamako. Nu was het alleen nog een kwestie van inchecken en door met de c-130 oftewel Hercules van de Nederlanders. Omdat dit 1 van de weinige of misschien wel de enige is die voor de Nederlanders vliegt duurde het allemaal wat langer voor we door konden naar Gao. Deze kist stond met stukken in Los Palmos....de plek waar we op 12 Januari nog naar toe gaan om te deacllimatiseren voor we weer retour komen naar Nederland maar, dat is nog ver weg en stiekem toch alweer dichtbij.
Aangekomen in Gao stappen we uit het vliegtuig en we merken meteen al dat het hele andere leefomstandigheden zijn en andere temperaturen als in Bamako. Waar het in Bamako nog redelijk te doen was met de temperaturen is het hier afzien met gevoels temperaturen van boven de 50 graden. Het is hier ook een ander klimaat als in Bamako en dan bedoel ik echt woestijn klimaat. Met alles erop en er aan zoals zandstormen en dan praat je over tsunamis van zand die op je af komen. Ook is het hier nog regenseizoen maar ondanks dat hebben we tot nu toe nog maar 1 buitje gehad. Ondanks alles hier behoorlijk primitief is (wat je aan de foto's wel zult zien) werden we wel goed opgevangen. Er werd meteen een rondleiding over het kamp gegeven in zoverre het kamp al af is want er word hier hard gewerkt elke dag en heel de dag behalve in de siesta uren want dan is het gewoon te heet om wat te doen. Na de rondleiding waren we tijdelijk nog vrij van beweging en in staat om ons eigen plekje ofja tijdelijke plekje in te richten. We slapen nu nog tijdelijk in een grote tent met mannetje of 30-40. Dit omdat de slaapcontainers voor ons nog niet gereed zijn. De kazerne waar we komen te zitten is al een klein beetje van opgebouwd maar kunnen we verder nog niks aan doen omdat er nog het een en ander aangelegd moet worden. Dan bedoel ik dingen zoals riolering waterleidingen glasvezel enz. om het zo leefbaar mogelijk te maken. Tot die tijd kunnen we nog niet heel veel maar we zijn nog bezig met acclimatiseren. Dan is de bedoeling dat je je zo rustig mogelijk houd en niet teveel doet. Regels zoals de eerste week 2 weken dat je nog niet mag sporten en dat soort dingen. Omdat het nu allemaal primitief is word het elke dag beter de komende 4 maanden en dat is een heel positief vooruitzicht waar we ons ook zeker aan vast moeten klampen maar niet teveel op dingen vooruit lopen en je vooral nog niet rijk rekenen met de dingen die er nog niet zijn maar wel beloofd of gezegd worden. Daar bedoel ik eigenlijk mee te zeggen omgaan met teleurstelling is heel belangrijk. Het eerste waar we nu naar toe leven is ons eigen stekkie zodat ik alvast mijn foto's en kaartjes op kan hangen...iedereen nog bedankt hiervoor..... en natuurlijk mijn eigen plekje kan maken zodat ik ook niet meer uit tassen hoef te leven. In tegenstelling tot Afghanistan waar ik op een kamp terecht kwam waar alles al aangelegd was en werkte is hier nog helemaal niks vast.....alles is nog tijdelijk en dan praat ik over de eetzaal, slaapzalen, wc's, douches enz. Zo word het de komende 4 maanden elke dag/week een beetje luxer, aangenamer maar vooral leefbaarder. dit was alvast het deel van het reizen naar en aankomen in Gao en ik zal jullie zo snel mogelijk en zo best mogelijk op de hoogte houden van mijn belevenissen hier. Hoop dat ik jullie zo goed mogelijk geinformeerd heb en dat jullie wederom wijzer worden van dit verhaal. Bedankt dat jullie me volgen en ik denk aan jullie en mis jullie nu al maar niet zo erg dat ik er al heimwee van krijg daar moet veel voor gebeuren ;)haha nee dat is gein.....verder hoop ik dat jullie er veel plezier aan beleven en tot snel...........